NeverBackDown

In de aanloop van mijn ironman begon ik in augustus last te krijgen van een vervelende knieblessure. Een MRI-scan toonde vocht in de knieën en ik moest enkele weken op de crosstrainer trainen in plaats van buiten te lopen. Gelukkig had ik weinig tot geen last bij het fietsen en zwemmen. De wedstrijd zelf deed hier natuurlijk geen goed aan, en ook nadien bleef ik sukkelen.

lees verder

Op zaterdag 14 september was het zo ver: het hoogtepunt van mijn sportjaar, mijn eerste ironman. Intussen zijn we een dikke week verder en zijn de benen al wat minder stijf, en heb ik de tijd gehad om een eerste balans op te maken, en om wat verder te mijmeren over duursport en diabetes.

lees verder

Afgelopen weekend bracht ik 3 zonnige dagen door in de Vogezen om er samen met een hele groep diabeten uit België opnieuw deel te nemen aan Climbing For Life. Tijdens 2 intense ritten door de bergen had ik er de kans om al fietsend ervaringen uit te wisselen en erg interessante en leerrijke gesprekken te voeren met andere type 1-diabeten.

lees verder

Ik ben intussen begonnen aan de laatste trainingsmaand voor mijn volledige ironman en 1 ding is zeker: het doet pijn!

lees verder

Ik ben net terug van een lang fietsweekend in de Dolemieten in Italië. Ik nam er met de Diabetesliga en Diat1op deel aan Climbing For Life, een groot tweedaags fietsevenement ten voordele van diabetes.

lees verder

Soms heb je van die dagen dat het lijkt alsof je suiker laag lijkt te blijven, wat je ook eet. Vaak heeft dat te maken met de alcoholconsumptie van de vorige dag, de naweeën van een intense sportinspanning of je hormonen die op tilt slaan, maar op zo’n momenten kan ik de hoop niet onderdrukken dat mijn diabetes misschien toch op miraculeuze wijze verdwenen zou zijn en ik mijn verdere leven zonder insuline zou kunnen.

lees verder

Op 7 april was het eindelijk zover: de openingswedstrijd van het triatlonseizoen, Challenge Salou.

lees verder

Diabetes heb je niet alleen, gelukkig maar. Er zijn duizenden atleten die elke dag tonen dat diabetes en sport perfect combineerbaar zijn en een geweldige inspiratiebron vormen voor andere type 1-sporters.

lees verder

Vroeger vond ik het ontbijt niet zo belangrijk en was een koffie met enkele koekjes, een snel toastje met boter of soms zelfs helemaal niets voor mij voldoende. Ik ben wel altijd een fan geweest van uitgebreid ontbijten op vakantie op hotel, of als we in het weekend eens tijd hadden voor eitjes ‘s ochtends, maar als ik het voor mezelf door de week moest klaarmaken, kwam ik er vaak niet toe.

lees verder

Toen ik als 13-jarige net de diagnose van diabetes type 1 had gekregen en een week in het ziekenhuis moest verblijven, had ik een grondige hekel aan de ziekenhuiskost. Ik vroeg altijd meer eten, het eten dat ik kreeg had geen smaak, en hoe langer ik in het ziekenhuis lag, des te harder ik een diep verlangen begon te koesteren naar een grote suikerwafel.
lees verder